Skrócony opis mojej trasy pieszej w okolicach Stawów Milickich, na Dolnym Śląsku. Start i meta w m. Ruda Żmigrodzka.
Trasę tą przeszedłem w słoneczny dzień, dnia 01 maja 2024 roku. Łącznie miała 22,5 km i wolnym tempem pokonałem ją w 6,5 godziny. Jest to również trasa rowerowa.
Wyruszyłem spod Karczmy Rybnej w Rudzie Żmigrodzkiej, gdzie udało mi się zostawić auto na sąsiednim parkingu. Pierwszy odcinek przebiegał szosą przez Biedaszkowo ( zwyczajowa nazwa części Rudy Żmigrodzkiej, nie ma tablicy Biedaszkowo ) aż do południowej części Stawu Jamnik. Na szczęście tego dnia jeździło mało samochodów, zdecydowanie mniej niż rowerów.
Po zachodniej części Stawu Jamnik można spotkać oznaczenia informujące o okresowej akcji przenoszenia płazów na drugą stronę drogi.
Z kolei kawałek dalej, na Stawie Jamnik udało mi się zaobserwować ponadprzeciętne ilości łabędzi w jednym miejscu – mniej więcej ok. 100 osobników. Prawdopodobnie stawy hodowlane ryb zapewniają im tam dużą ilość pokarmu.
Zaraz za stawem Jamnik Dolny skręciłem z asfaltu w lewo czerwonym szlakiem aż do m. Książęca Wieś.
Już przed tą wsią ponownie wszedłem na ścieżkę asfaltową, tym razem pieszo-rowerową. Był to długi, prosty odcinek tej trasy z dużą ilością rowerzystów. Warto więc zachować ostrożność idąc tam pieszo.
W Książęcej Wsi nadal można spotkać świadectwo dawnych czasów jak np. kapliczkę z niemieckim napisem Gelobtsei ( Niech będzie pochwalony ) Jesus Christus.
Dopiero na skrzyżowaniu leśnym, przed Szwedzkim Kamieniem skręciłem w lewo dochodząc do rzeki Barycz. Tuż przed nią należy skręcić w prawo, aby dojść do uroczo wyglądającego Jazu Niezgoda ( dawniej zwaną mniej uroczo Tamą Göringa ) na Baryczy. Tam też kiedyś była Droga Goeringa i leśniczówka nazwana jego imieniem.
Jaz Niezgoda to najładniejsze miejsce tej trasy, dlatego zdecydowanie warto tam zajrzeć.
Za Jazem można dojść do szosy łączącej Rudę Żmigrodzką i Rudę Sułowską, ale lepiej idzie się lasem , zgodnie z mapką pokazaną poniżej aż do m. Hucisko.
Z Huciska prawdopodobnie można iść skrótem przy Stawie Tomasza. Prawdopodobnie, bo na końcu przejścia między stawami, na wprost Karczmy Rybnej są budynki i nie sprawdzałem, czy pomiędzy nimi jest ogólnodostępne przejście.
Ja wróciłem do Rudy Żmigrodzkiej szosą, gdzie we wiosce można spotkać kilka ciekawych budynków. A także kota 🙂
Ponownie szosą powróciłem do parkingu przy Karczmie Rybnej, gdzie na koniec trasy można się czegoś napić lub zjeść w podziękowaniu za użyczenie miejsca parkingowego. Na całej tej trasie nie trafiłem na żadne inne miejsce, w którym można było tego dnia nabyć coś do picia lub do jedzenia.
Na całej tej trasie spotkałem tylko kilka osób spacerujących pieszo, za to podczas weekendu majowego rowerzystów było tam naprawdę wielu, całe rodziny, sportowcy lub grupy znajomych.
Dodaj komentarz