Wyraz pierdolić nie jest typowo turystycznym pojęciem, choć przez turystów bywa używany 😉
Niemniej genezę powstania tego wyrazu poznałem od przewodnika turystycznego podczas harcerskiej wycieczki. Ponadto wiąże się z wyjazdami i z powrotami 🙂 Ponieważ raz po raz muszę wyjaśniać różnym osobom jego znaczenie, zdecydowałem się umieścić je na swoim blogu.
Piotr Doła – geneza wyrazu pierdolić
Skróconą genezę czasownika 'pierdolić’ usłyszałem od przewodnika turystycznego z Poznania w latach 80-tych ub. wieku. Twierdził on, że geneza czasownika 'pierdolić’ zaczęła się na przełomie XIX i XX wieku.
Pewien mieszkaniec Wielkopolski – nijaki Piotr Doła – postanowił udać się do Francji w poszukiwaniu godziwego zarobku ( to taka polska wiekowa tradycja ).
Po latach wrócił do swych rodzinnych stron i za zaoszczędzone pieniądze otworzył sklep.
Za granicą jednak zmienił imię z Piotr na Pierre i taką już formą po powrocie się posługiwał. Wywiesił więc nad sklepem szyld ze swoim nazwiskiem Pierre Doła.
Z czasem zaczęła ponosić go fantazja i opowiadał niewiarygodne historie, które rzekomo przeżył, przebywając na obczyźnie. Jego opowieści budziły powszechne niedowierzanie.
Znaczenie wyrazu pierdolić
Ludzie śmiejąc się z tych opowiastek zaczęli potocznie używać określenia pierdoły na mówienie bredni, a osobę która opowiadała takie głupoty zaczęto nazywać pierdoła.
Czasownik pierdolić jest więc regionalizmem, pochodzącym od rzeczownika pierdoła.
Pierdolić to znaczy mówić głupoty.
Użycie zwrotu nie pierdol przez mieszkańca Wielkopolski to skrócona wersja stwierdzenia: nie opowiadaj głupot.
Pierdolisz znaczy: gadasz głupoty i nie należy go traktować jako obraźliwe, bo nie musi nieść ze sobą pierwiastka nieprzyzwoitości.
Pierdolisz ze znakiem zapytania oznacza niedowierzanie rozumiane jako: Serio? Naprawdę ?
Zapewne dlatego w jednym z programów telewizyjnych Jerzy Waldorff, znany z nienagannych manier i języka, pozwolił sobie powiedzieć do swoich rozmówców: Panowie, widzowie dojdą do wniosku, że my tu pierdolimy.
Pierdolenie w znaczeniu regionalnym to mówienie o czymś mało istotnym, bzdurnym, zmyślanie, kłamanie, czy też plotkowanie.
Wyraz ten może być uznawany za wulgaryzm wtedy, gdy użyje się go w odpowiednim kontekście, np. w połączeniu z zaimkiem zwrotnym się, czyli pierdol się.
Przenikanie znaczenia regionalnego i tego nacechowanego wulgarnością, wykorzystuje się czasami w życiu i w sztuce, np. w końcowym dialogu pierwszej części filmu Psy:
Franz: Pierdolisz.
Olo: Nie, przysięgam ci, mówię prawdę, Franz.
Franz: Pierdolisz moją kobietę.
…
Osoby poszukujące dokładniejszych źródeł językowych niż nasz przewodnik z Poznania, odsyłam do książki „Wszystko zależy od przyimka. Bralczyk, Miodek, Markowski w rozmowie z Jerzym Sosnowskim„. Co prawda nie czytałem jej, ale w recenzji tej książki można przeczytać „dowiemy się z niego np., że słowo „pierdolić” ma trzy warstwy historyczne”.
Nie wiem jak wyglądał dokładny szyld sklepu prowadzonego przez Piotra Dołę, dlatego napis Sklep kolonialny Pierre Doła, należy traktować jako poglądowy. Użyłem do niego zdjęcia własnego, zrobionego w Muzeum Wsi Opolskiej. Poniżej oryginał.
